Patomorfologia w diagnostyce raka

Dodane przez Profilaktyka piersi dnia maj 26, 2014 w Leczenie raka piersi | 0 komentarzy

Miejsce patomorfologii pośród intensywnego rozwoju badań diagnostycznych, takich jak chociażby cyfrowe techniki obrazowania, jest niezagrożone. To ona bowiem stanowi niezaprzeczalną podstawę diagnostyki onkologicznej.

Patomorfologia to dziedzina medycyny zajmująca się badaniem mechanizmów powstawania stanów chorobowych, a także opisywaniem zmian morfologicznych powstałych na skutek choroby. Jedną z odmian tej medycznej dziedziny jest patomorfologia nowotworów. Podstawowym narzędziem patologa jest mikroskop świetlny, pozwalający ustalić rozpoznanie histopatologiczne lub cytologiczne.

Dziś jedyną obiektywną metodą rozpoznawania choroby nowotworowej oraz ustalenia jej typu jest badanie mikroskopowe komórek bądź fragmentów tkankowych, czyli tzw. wycinków pobranych z guza. Analiza mikroskopowa prowadzona jest przez patomorfologa, która kończy się wydaniem ekspertyzy lekarskiej, składającej się z postawienia rozpoznania oraz oceny morfologicznych czynników ułatwiających ocenę rokowania u osób chorych na raka piersi i pozwalających na precyzyjniejszy dobór metod leczenia. Diagnostyka mikroskopowa (histologia oraz cytologia – ocena) prowadzona przez patomorfologa stanowi zatem podstawę do określenia rokowania dalszego postępowania choroby nowotworowej czy podjęcia decyzji o wyborze najlepszej dla pacjenta terapii.

Istnieją dwa rodzaje badania patomorfologicznego w diagnostyce raka:

• badanie cytologiczne (badanie mikroskopowe wyizolowanych komórek guza),
• badanie histologiczne (badanie fragmentów tkankowych guza).

Pierwszy typ badania opiera się na pobraniu materiału za pomocą biopsji cienkoigłowej aspiracyjnej lub stereotaktycznej. Natomiast drugi – na pobraniu wycinka z materiałów pooperacyjnych bądź tych uzyskanych z biopsji mammotomicznej, gruboigłowej, otwartej albo śródoperacyjnej. Obecnie wszelkie te wykonuje się technikami minimalnie inwazyjnymi oraz w większości przypadków w trybie ambulatoryjnym.

Patomorfologia ma ogromne znaczenie w diagnozowaniu raka piersi, gdyż dzięki ustaleniu dokładnych rozmiarów guza, tempa jego wzrostu oraz stopnia jego zróżnicowania można podjąć próbę ocenienia rokowania danej pacjentki. Szczególne znaczenie ma dla dalszego leczenia farmakologicznego, do czego przyczynia się analiza obecności receptorów steroidowych i receptora HER2 w komórkach rakowych. Wyniki badań prowadzonych przez patomorfologa pozwalają na ustalenie rozpoznania i ocenę czynników determinujących rokowanie bądź odpowiedzi na dany rodzaj leczenia. Zasadniczy cel badań patomorfologicznych to wykrycie zmian nowotworowych, rozpoznanie ich typu (rak, mięsakorak), charakteru (nowotwór złośliwy lub niezłośliwy) oraz ustalenie stopnia złośliwości histologicznej guza, czyli tzw. trading.

Raport patomorfologiczny powinien zawierać precyzyjne dane dotyczące pacjenta, lekarza kierującego i lekarzy dokonujących oceny patomorfologicznej, opis makroskopowy materiału oraz informację o pobranych wycinkach (liczba i miejsca, z których zostały pobrane).